کتابخانه ارایه های ادبی نصیب هفتم

کتابخانه ارایه های ادبی نصیب ششم

کتابخانه ارایه های ادبی نصیب ششم

 

آرایه‌های ادبی یا صناعات ادبی یا صنایع بدیع، مجموعه‌ای از فنون و ابزارهای زبانی هستند که شاعران و نویسندگان از آن‌ها برای زیباتر و تاثیرگذارتر کردن آثار خود استفاده می‌کنند. در این نصیب به ایهام و تلمیح میپردازیم.

این آرایه‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

آرایه‌های لفظی

آرایه‌های لفظی، دسته‌ای از آرایه‌های ادبی هستند که به جنبه‌های آوایی و ظاهری کلمات توجه دارند و با استفاده از تناسب‌ها و موسیقیایی کلمات، به زیبایی و تاثیرگذاری متن می‌افزایند.

برخی از مهم‌ترین آرایه‌های لفظی عبارتند از:

1. واج‌آرایی: تکرار یک یا چند واج (حرف) در کلمات یک بیت یا عبارت برای ایجاد موسیقی و آهنگینگی.

  • مثال: “رَختِ رَحیلِ رَخشِ رَوان” (سعدی)

2. سجع: آوردن کلماتی در قافیه‌ی جملات نثر که در وزن یا حرف آخر یا هر دو با هم یکسان باشند.

  • مثال: “دل را به دست آورید و جهان را به دست خواهید آورد.” (امام علی (ع))

3. جناس: شباهت لفظی دو یا چند کلمه در حالی که معانی آن‌ها متفاوت باشد. جناس به دو نوع جناس تام و جناس ناقص تقسیم می‌شود.

  • مثال جناس تام: “جان را به جانان ده و از جان بریده باش” (حافظ)
  • مثال جناس ناقص: “دلبر از دلدار برد دل مرا” (مولانا)

4. تکرار: آوردن دوباره یک یا چند کلمه یا عبارت برای تاکید یا ایجاد موسیقی.

  • مثال: “برخیز و خز آر که هنگام خزان است / باد خنک از جانب خوارزم وزان است” (حافظ)

5. تصدیر: آوردن یک کلمه یا عبارت در آغاز چند بیت یا جمله متوالی.

  • مثال: “یار مرا / غم مخور / یار مرا” (مولانا)

6. ترصیح: آوردن کلماتی با وزن یا قافیه‌ی مشابه در قافیه‌ی جملات متوالی.

  • مثال: “ساقی، گر به رندی حافظ را شراب دهی / بنگر ز جام جم چه سحر آفرین شود” (حافظ)

7. موازنه: آوردن دو یا چند چیز متشابه در کنار هم برای مقایسه.

  • مثال: “چو بتی بر چهره بنشانم ز طاق ابرو / دو قوس و کمان بر دل خلق بکشم” (حافظ)

8. قلب: جابجا کردن جای دو یا چند کلمه در یک جمله بدون تغییر معنی آن.

  • مثال: “جان را به جانان ده و از جان بریده باش” (حافظ) (به جای “از جان جانان ده و بریده باش”)

9. ملمع: آوردن کلماتی با وزن یا قافیه‌ی مشابه در ابیات متناوب.

  • مثال: “ای آنکه رخت از دیده پنهان کردی / دل برده و جان بر سر پیمان کردی” (حافظ)

10. تضمین: آوردن بیت یا ابیاتی از شعر شاعری دیگر در شعر خود.

  • مثال: “نمی‌دانم که در عالم سِرّ عاشق چیست / که هر جا هست نغمه‌ی عاشقان می‌شنوم” (مولانا) (تضمین از حافظ)

درک و به‌کارگیری درست آرایه‌های لفظی، ظرافت و زیبایی خاصی به کلام می‌بخشد و آن را از سادگی و زمختی درمی‌آورد و به گيرايي و دلنشيني آن می‌افزاید.

علاوه بر موارد ذکر شده، آرایه‌های لفظی دیگری نیز وجود دارند که هر کدام زیبایی و ظرافت خاص خود را به ارمغان می‌آورند.

کتابخانه ارایه های ادبی نصیب دوم

آرایه‌های معنوی

آرایه‌های معنوی، دسته‌ای از آرایه‌های ادبی هستند که به جنبه‌های معنایی و محتوایی کلمات توجه دارند و با استفاده از تناسب‌ها و ظرافت‌های معنایی، به عمق و غنای متن می‌افزایند.

برخی از مهم‌ترین آرایه‌های معنوی عبارتند از:

1. تشبیه: مانند کردن چیزی به چیز دیگر به واسطه‌ی یک یا چند صفت مشترک.

  • مثال: “دولت به آب روان ماند و عمر به برق جهان” (سعدی)

2. استعاره: به کار بردن یک کلمه یا عبارت به جای معنای اصلی آن به دلیل وجود یک یا چند صفت مشترک.

  • مثال: “دل من زندان تاریکی است و عشق در آن چراغ بزم” (مولانا)

3. مجاز: به کار بردن یک کلمه یا عبارت در معنایی غیر از معنای اصلی آن به دلیل وجود یک رابطه‌ی منطقی بین آن معناها.

  • مثال: “سر بر خاک نهاده‌ام از شرمندگی / از آن ننگ که بر من آمد از تو” (حافظ) (منظور از “تو” در اینجا، چشم معشوق است)

4. کنایه: رساندن معنایی غیر از معنای ظاهری کلمات.

  • مثال: “از رنجوران نپرسند احوال پریشان را” (سعدی) (منظور از “رنجوران” در اینجا، طبیبان و مدعیان علم هستند)

5. تشخیص: دادن صفات و ویژگی‌های انسانی به اشیاء، حیوانات و پدیده‌های طبیعی.

  • مثال: “از صبر و از قناعت گنج قارون یافتیم / در دامن سختی گنج عدن آرمیدیم” (حافظ)

6. مراعات‌النظر: آوردن واژگانی در یک بیت یا عبارت که با یکدیگر تناسب معنایی داشته باشند.

  • مثال: “برف بر زمین ببارد و بر سر بام / ناگهان ز بام عشق آید به سر” (مولانا)

7. تضاد: آوردن دو یا چند چیز متضاد در کنار هم برای ایجاد تناقض و تاکید.

  • مثال: “دولت به آب روان ماند و عمر به برق جهان / هر دو در یک چشم به هم زدند و گذشتند” (سعدی)

8. تناقض: آوردن دو یا چند مطلب متناقض در کنار هم برای ایجاد ظرافت و زیبایی.

  • مثال: “ز خاکستر عشق آن سوخته ندانم کیست / که در دلش ندا آید که خاکستر منم” (مولانا)

9. تلمیح: اشاره به واقعه‌ای تاریخی، داستانی، آیه‌ای از قرآن یا بیتی از شعر برای ایجاد عمق و غنا در کلام.

  • مثال: “یوسف گمگشته بازگشت به کنعان / مصر و کنعان دو جهان شد به یک آن” (حافظ) (تلمیح به داستان حضرت یوسف)

10. ایهام: آوردن کلماتی که دو یا چند معنی محتمل دارند.

  • مثال: “چو بتی بر چهره بنشانم ز طاق ابرو / دو قوس و کمان بر دل خلق بکشم” (حافظ) (کلمه‌ی “قوس” هم به معنی ابرو و هم به معنی کمان است)

11. حس‌آمیزی: ترکیب دو یا چند حس در یک عبارت یا بیت.

  • مثال: “بوی نوبهار آمد از یار و دیار / مست شد باده از می و لاله از بهار” (حافظ)

12. حسن تعلیل: آوردن دلیل و توجیهی ظریف برای یک امر غیرمنطقی.

  • مثال: “گفتم که چرا عاقبت کار جهان با من بد است / گفتا زان سبب که با تو نیکی کرد اول” (سعدی)

13. اغراق: مبالغه در بیان یک صفت یا عمل برای تاکید بر آن.

  • مثال: “از بس که عشق تو در جانم ریشه دوانده / در رگ و ریشه و پی و استخوانم شده‌ای” (مولانا)

همانطور که مشاهده می‌شود، آرایه‌های معنوی با ایجاد ظرافت‌ها و لایه‌های معنایی متعدد، به متن عمق و غنا می‌بخشند و آن را از سادگی و سطحی‌نگری دور می‌کنند.

البته، دسته‌بندی دیگری از آرایه‌های ادبی نیز وجود دارد که آرایه‌های ترکیبی نامیده می‌شوند و از ترکیب دو یا چند آرایه‌ی لفظی یا معنوی به وجود می‌آیند.

ذکر این نکته نیز ضروری است که شاعران و نویسندگان از این آرایه‌ها به طور جداگانه و مجزا استفاده نمی‌کنند، بلکه غالباً در یک بیت یا عبارت چندین آرایه‌ی ادبی با هم به کار برده می‌شوند تا زیبایی و تاثیرگذاری کلام را به حد اعلای خود برسانند.

کتابخانه ارایه های ادبی نصیب ششم

تلمیح: رمزگشاییِ اشاراتِ ظریف در شعر و نثر

تلمیح یکی از آرایه‌های معنوی در ادبیات فارسی است که به اشاره شاعر یا نویسنده به واقعه‌ای مشهور، آیه‌ای از قرآن، حدیثی، ضرب‌المثلی، شعری یا داستانی معروف اشاره دارد. این آرایه با ایجاد ظرافت و زیبایی در کلام، به شاعران و نویسندگان کمک می‌کند تا مفاهیم عمیق و پیچیده را به شیوه‌ای لطیف و دلنشین بیان کنند و بر زیبایی و تأثیرگذاری کلام خود بیفزایند.

انواع تلمیح:

  • تلمیح به قرآن: اشاره به آیه‌ای از قرآن کریم.
  • تلمیح به حدیث: اشاره به حدیثی از معصومین (ع).
  • تلمیح به تاریخ: اشاره به واقعه‌ای تاریخی مشهور.
  • تلمیح به اساطیر: اشاره به داستانی اساطیری مشهور.
  • تلمیح به ادبیات: اشاره به شعری یا داستانی معروف از ادبیات فارسی یا سایر زبان‌ها.

کاربرد تلمیح:

  • ایجاد ظرافت و زیبایی: تلمیح با اشاره به واقعه‌ای مشهور، آیه‌ای از قرآن، حدیثی، ضرب‌المثلی، شعری یا داستانی معروف، ظرافت و زیبایی خاصی به کلام می‌بخشد و آن را دلنشین‌تر و خوشایندتر می‌کند.
  • ایجاد عمق و معنای پنهان: تلمیح با اشاره به واقعه‌ای مشهور، آیه‌ای از قرآن، حدیثی، ضرب‌المثلی، شعری یا داستانی معروف، عمق و معنای پنهانی به کلام می‌بخشد و آن را پرمغزتر و پرمحتواتر می‌کند.
  • ایجاد ارتباط با مخاطب: تلمیح با اشاره به واقعه‌ای مشهور، آیه‌ای از قرآن، حدیثی، ضرب‌المثلی، شعری یا داستانی معروف، با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و او را به درک عمیق‌تری از مفاهیم پیچیده رهنمون می‌شود.
  • ایجاد ایجاز و اختصار: تلمیح با اشاره به واقعه‌ای مشهور، آیه‌ای از قرآن، حدیثی، ضرب‌المثلی، شعری یا داستانی معروف، به جای بیان جزئیات آن واقعه، مفهوم مورد نظر را به طور ایجاز و اختصار بیان می‌کند.

مثال‌هایی از تلمیح در شعر فارسی:

  • تلمیح به قرآن:

“از جان گریزنده منم / در جستجوی جان” (مولانا)

در این بیت، شاعر به آیه “وَالَّذِینَ یُسْرِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ” (سبقون) از سوره اسرا اشاره دارد که به معنای “و کسانی که در انجام کارهای نیک شتاب می‌کنند، از همه سبقت می‌برند” است.

  • تلمیح به حدیث:

“زخم عشق بر سینه دارم / و از آن ناله نمی‌کنم” (سعدی)

در این بیت، شاعر به حدیثی از پیامبر اکرم (ص) اشاره دارد که می‌فرمایند: “مَنْ کَتَمَ عِلْمًا هَلَکَ”. به معنای “کسی که علم را پنهان کند، هلاک می‌شود”.

  • تلمیح به تاریخ:

“سیاهی لشکر آز از سپیدی عقل بگذشت / بر جهان هرجا که هست پرّ ظلمت بگسترد” (سعدی)

در این بیت، شاعر به حمله مغول به ایران اشاره دارد که در آن زمان، ظلم و ستم زیادی بر مردم ایران روا شد.

  • تلمیح به اساطیر:

“از جام عشق نوشیده‌ام / مست و خراب از آنم” (حافظ)

در این بیت، شاعر به اسطوره جام جم اشاره دارد که گفته می‌شود هر کس از آن بنوشد، مست و خراب می‌شود.

ایهام: رمز و رازِ دو معناییِ ظریف در شعر و نثر

ایهام یکی از آرایه‌های معنوی در ادبیات فارسی است که به بیان کلمه‌ای یا عبارتی اشاره دارد که دارای دو یا چند معنی است. این آرایه با ایجاد ظرافت و زیبایی در کلام، به شاعران و نویسندگان کمک می‌کند تا مفاهیم عمیق و پیچیده را به شیوه‌ای لطیف و دلنشین بیان کنند و بر زیبایی و تأثیرگذاری کلام خود بیفزایند.

انواع ایهام:

  • ایهام تناسب: ایهامی که دو یا چند معنی با هم تناسب و هم‌خوانی داشته باشند.
  • ایهام تضاد: ایهامی که دو یا چند معنی با هم تضاد و تناقض داشته باشند.
  • ایهام مبهم: ایهامی که هیچ‌کدام از معانی آن به‌طور واضح و قطعی مشخص نباشد.

کاربرد ایهام:

  • ایجاد ظرافت و زیبایی: ایهام با بیان کلمه‌ای یا عبارتی که دارای دو یا چند معنی است، ظرافت و زیبایی خاصی به کلام می‌بخشد و آن را دلنشین‌تر و خوشایندتر می‌کند.
  • ایجاد عمق و معنای پنهان: ایهام با بیان کلمه‌ای یا عبارتی که دارای دو یا چند معنی است، عمق و معنای پنهانی به کلام می‌بخشد و آن را پرمغزتر و پرمحتواتر می‌کند.
  • ایجاد ایجاز و اختصار: ایهام با بیان کلمه‌ای یا عبارتی که دارای دو یا چند معنی است، به جای بیان هر دو معنی، هر دو مفهوم را به طور ایجاز و اختصار بیان می‌کند.
  • ایجاد حس تعلیق و شگفتی: ایهام با بیان کلمه‌ای یا عبارتی که دارای دو یا چند معنی است، حس تعلیق و شگفتی در مخاطب ایجاد می‌کند و او را به تأمل در معانی مختلف آن وا می‌دارد.

مثال‌هایی از ایهام در شعر فارسی:

  • ایهام تناسب:

چو بتی بر چهره بنشانم ز طاق ابرو / کمند زلف در گردن آویزم به تاب گیسو” (حافظ)

در این بیت، “طاق ابرو” و “تاب گیسو” علاوه بر معنای ظاهری، به “کمان” و “طناب” نیز اشاره دارند که با “کمند زلف” تناسب و هم‌خوانی دارند.

  • ایهام تضاد:

“زخم عشق بر سینه دارم / و از آن ناله نمی‌کنم” (سعدی)

در این بیت، “زخم” و “ناله نکردن” علاوه بر معنای ظاهری، به “زخم زبان” و “ناله کردن از زخم زبان” نیز اشاره دارند که با هم تضاد و تناقض دارند.

  • ایهام مبهم:

“از جام عشق نوشیده‌ام / مست و خراب از آنم” (حافظ)

در این بیت، “جام عشق” علاوه بر معنای ظاهری، به “معرفت” و “عشق حقیقی” نیز اشاره دارد که هیچ‌کدام از این معانی به‌طور واضح و قطعی مشخص نیست.

نقش ایهام در زیبایی و تأثیرگذاری ادبیات فارسی:

ایهام یکی از آرایه‌های ظریف و هنرمندانه‌ای است که شاعران و نویسندگان از آن برای زیباتر و تاثیرگذارتر کردن آثار خود استفاده می‌کنند. این آرایه با ایجاد ظرافت و زیبایی، عمق و معنای پنهان، ایجاز و اختصار و حس تعلیق و شگفتی، به غنای معنایی و زیبایی ظاهری ادبیات فارسی می‌افزاید.

به همین دلیل، ایهام در زمره آرایه‌های مهم و تاثیرگذار در ادبیات فارسی به شمار می‌رود و شاعران و نویسندگان بزرگی از جمله حافظ، سعدی، مولانا و نیما یوشیج از آن به طور هنرمندانه‌ای در آثار خود بهره برده‌اند.

مجموعه ی گام کلاس (گروه آموزشی مهندس مسعودی) با هدف ارتقاء سطح علمی و موفقیت دانش آموزان متوسطه و همچنین داوطلبان کنکور در سال 1400 تاسیس شد و از بهمن ماه 1400 فعالیت خود را به طور رسمی آغاز کرد . این مجموعه ضمن بهره بردن از کادر اساتید زبده و حرفه ای در کنار جدیدترین تکنولوژی های آموزش آنلاین و آفلاین در حال رقم زدن فصل جدیدی از آموزش دروس مختلف متوسطه و کنکور می باشد

موسس و بنيانگذار سایت گام كلاس استاد امير مسعودى ، مطرح ترين و با سابقه ترين استاد رياضى و فيزيک ايران در آموزش آنلاين و تلويزيونى هستند كه با ارائه سبكى جديد و روش هاى پاسخگويى سريع ، مهم ترین تمایز گام‌کلاس نسبت به ساير موسسات می باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

gc-phone-pack

بعد از تکمیل فرم زیر کارشناسان ما ، در اولین فرصت با شما تماس خواهند گرفت

این فیلد برای اعتبار سنجی است و باید بدون تغییر باقی بماند .